Over de productie
Van januari tot en met maart 2008 werd het musicalspektakel Outcasts opgevoerd in Theater Kikker te Utrecht. Vier amateurcasts, elk bestaande uit 14 spelers in prominente rollen, brachten dit bijzondere stuk tot leven, ondersteund door een ensemble. In 2011 werd de productie opnieuw uitgevoerd in theater ZIMIHC Zuilen in Utrecht, dit keer met twee casts, die het publiek wederom wisten te boeien met dit indrukwekkende verhaal. De productie, die meer dan twee uur duurt, biedt een rijke mix van humor, vervreemding, actie en dramatiek.
Hoe vervreemd kan een mens raken wanneer hij de verbinding met de aarde waarop hij geboren is, verliest? Outcasts zet ons aan het denken over hoe wij omgaan met de aarde, onze samenleving, onze medemens en onszelf.
De sfeer van het stuk is veelzijdig: soms luchtig en speels, soms dramatisch en pijnlijk. Deze emoties spelen zowel bij de personages als bij het publiek, dat wordt geconfronteerd met de urgente mondiale vraagstukken die ons allen aangaan. Thema's zoals de toestand van de aarde, maatschappelijke en integratievraagstukken, en volksgezondheid worden op indringende wijze belicht, waardoor Outcasts een spiegel vormt voor de wereld van vandaag.
Het verhaal
In een toekomst waarin de aarde onleefbaar is geworden door de uitputting van natuurlijke hulpbronnen, ernstige vervuiling, natuurrampen, pandemieën en de gevolgen van klimaatverandering, staat de mensheid op het punt van uitsterven. De planeet is vergiftigd, ecosystemen zijn ingestort, en de mensheid kampt met massale onvruchtbaarheid. In een laatste wanhopige poging om te overleven, wordt een selecte groep mensen aan boord van een ruimteschip gestuurd, op zoek naar een nieuwe thuisplaneet waar de mensheid opnieuw kan beginnen.
Tijdens deze voorbereidingen ontdekt de zus van dokter Joyce dat Joyce in het geheim zwanger is, een ongekende en waardevolle gebeurtenis in deze onvruchtbare tijd. Om dit wonder veilig te stellen, zorgt de raad van de aarde ervoor dat het zaad van Roderick (de miljardair met wie Joyce een affaire had) en de eicellen van Joyce worden bewaard als onderdeel van het wetenschappelijke experiment "Project Moeder". Dit alles gebeurt vlak voordat de aarde wordt verlaten.
Kort na deze onthulling verongelukt Joyce, vlak voordat ze het ruimteschip kan bereiken. Haar zoon, Ferdinand, wordt door een keizersnee geboren en vervolgens opgevoed door de zus van Joyce. Hij groeit op aan boord van het ruimteschip, terwijl Joyce zelf niet sterft, maar in de machine van "Project Moeder" wordt geplaatst. Haar hersenen worden ingebouwd in een apparaat om als ‘Moeder’ het project te leiden, een beslissing die Joyce niet zelf heeft genomen. Haar zus kon geen afscheid van haar nemen, wat niet alleen symbool staat voor hun persoonlijke band, maar ook voor het onvermogen van de mensheid om de aarde los te laten, ondanks de vernietiging ervan. Dit creëert een blijvende bron van conflict tussen Joyce en haar zus.
Met het genetisch materiaal van Roderick en Joyce worden zes jongvolwassenen gecreëerd in de machine. Deze jongvolwassenen belichamen belangrijke menselijke eigenschappen zoals seksualiteit, gevoelens, communicatie, acceptatie, eigenwaarde en onbevangenheid (openheid en hoop). Ferdinand, die al volledig geïntegreerd is in de microsamenleving op het ruimteschip, krijgt de taak om deze jongvolwassenen op te voeden en hen te leren hoe ze als individuen en als groep kunnen functioneren. Ze moeten ontdekken hoe ze met elkaar en met anderen in de gemeenschap moeten omgaan, met respect voor hun verschillen en unieke kwaliteiten.
Joyce, gevangen in de machine, blijft al die tijd geïsoleerd, zonder de mogelijkheid om in contact te komen met haar kinderen of haar zus. Pas later, in 2008 als een projectie en in 2011 als een robot, krijgt ze eindelijk de kans om te communiceren. Tijdens deze confrontaties komt haar diepgewortelde woede naar boven: niet omdat haar zoon Ferdinand uit haar werd gehaald, maar omdat haar zus haar niet heeft laten sterven. In plaats daarvan heeft haar zus haar in een machine laten inbouwen, haar menselijkheid ontnomen, omdat ze geen afstand van haar kon doen. Dit verwijt wordt een krachtige metafoor voor de mensheid die weigert afscheid te nemen van de aarde, ondanks de onvermijdelijke ondergang. Dit leidt tot een intens en pijnlijk dialoog, waarbij Joyce haar zus verwijt haar niet te hebben laten sterven en haar menselijkheid te hebben ontnomen door haar in de machine te plaatsen. Haar kinderen reageren elk op hun eigen manier: sommigen benaderen haar onderzoekend, terwijl anderen juist verwijtend zijn over haar afwezigheid en de gevolgen daarvan.
Ondertussen wordt het ruimteschip van Roderick en zijn nieuwe vriendin Aurora onderschept. Ferdinand ontdekt dat Roderick, de miljardair, de vader is van zowel hemzelf als van zijn zes broers en zussen. Aurora, die wraak wil nemen, ontpopt zich tot een despoot. Ze ziet de kinderen en hun moeder als een bedreiging voor de orde aan boord en probeert hen uit de weg te ruimen. Ze speelt in op de angst en wanhoop van de bewoners van het ruimteschip, die hun toekomst onzeker zien en geen hoop meer hebben om zelf kinderen te krijgen.
Ferdinand, vastbesloten om zijn broers en zussen te beschermen, opent "De Bar der Verstotenen". Deze bar wordt een ruimte waar zijn broers, zussen en zelfs hun moeder in de machine een rol krijgen in een show. Dit initiatief dient als een symbolische plek voor dialoog en inclusiviteit, waar de zogenaamde "Outcasts" niet alleen kunnen overleven, maar ook geaccepteerd kunnen worden door de rest van de gemeenschap. De bar wordt een platform waar de verschillen tussen de Outcasts en de andere bewoners kunnen worden overbrugd, waar openheid en respect voor de ander centraal staan.
Thema en vraagstukken
Reflectieve vragen in het stuk:
- Kunnen de jongvolwassenen zich integreren in een samenleving die getekend is door wanhoop en vertwijfeling, en leren ze inclusiviteit en acceptatie van de ander?
- Zullen er oplossingen komen voor de fundamentele problemen waar de mensheid mee worstelt?
- Heeft de mensheid nog een kans op een nieuw begin, ergens in een verre wereld?
Koppeling met mondiale vraagstukken:
Outcasts raakt aan de belangrijkste mondiale vraagstukken van onze tijd. De uitputting van de aarde, klimaatverandering, vervuiling, pandemieën en ethische kwesties rond technologie en vruchtbaarheid spelen allemaal een rol in dit verhaal. De uitdagingen van de personages om samen te leven, ondanks hun verschillen, weerspiegelen onze eigen worstelingen met inclusiviteit en acceptatie van diversiteit in een samenleving die onder druk staat.
De onvruchtbaarheid van de mensheid in het verhaal kan worden gezien als een metafoor voor het verlies van ons vermogen om in harmonie met de natuur en met elkaar te leven. De personages moeten leren hoe ze als individuen kunnen floreren, terwijl ze tegelijkertijd de waarde van collectieve inspanning en wederzijdse acceptatie ontdekken. Net zoals de jongvolwassenen leren om met hun verschillen om te gaan, staat ook de moderne samenleving voor de uitdaging om inclusiever te worden en te erkennen dat diversiteit een kracht is, geen zwakte.
Verbondenheid met de missie van First Row Entertainment
First Row Entertainment, zoals belicht in het project Kruispunten, streeft ernaar kunst en cultuur in te zetten om maatschappelijke vraagstukken aan te pakken en gemeenschappen samen te brengen. Outcasts sluit perfect aan bij deze missie, omdat het de thema's van inclusiviteit, dialoog, en acceptatie van de ander centraal stelt.
De personages in Outcasts moeten leren om verschillen te omarmen en nieuwe manieren van samenleven te ontdekken in een wereld die door crisis is getekend. Dit weerspiegelt de visie van First Row, die kunst ziet als een brug tussen verschillende perspectieven en als een middel om samen na te denken over oplossingen voor de uitdagingen van de moderne samenleving. De voorstelling biedt niet alleen vermaak, maar nodigt het publiek uit om te reflecteren op de huidige maatschappelijke problemen en de noodzaak van inclusiviteit en openheid in een snel veranderende wereld.
Creatives & uitvoeringen
Creatives
Regie, script en kostuumontwerp: Ralph Kaper
Muzikale leiding / zangcoaching: Hubert ter Meulen
Muziek, teksten en orkestratie: Ralph Kaper & Hubert ter Meulen
Uitvoerende producenten: Ralph Kaper en Hubert ter Meulen
Uitvoeringen en cast
Het stuk werd door 4 casts (totaal 44 spelers) totaal 9 keer opgevoerd in grote zaal van theater Kikker te Utrecht.
Muziek
De lijst met zangnummers volgt nog.
Foto's